22 april 2007

Micro

Onlangs sprak ik een mevrouw, die, met een heel andere succesvolle carrière al achter de rug, in haar vrije tijd een etail-business heeft opgebouwd rond (louter!) lederen handschoenen. Ze ontwerpt die dingen zelf, laat ze op maat produceren bij een gezellig familiefabriekje in Italië, heeft zichzelf leren html’en, ze bemant haar eigen reclame- en pr-bureau, en haar eigen contact center. Heeft haar eerste spullen verkocht aan vrienden en familie, en heeft die vervolgens bereid gevonden om online her en der een goed woordje voor haar te doen. Ze koopt elke dag voor een luttel bedrag wat Google Adwords in, plaatst regelmatig artikeltjes op fora van lederen handschoenen-liefhebbers, weet zo nu en dan eens een styliste enthousiast te maken, of een beetje PR te genereren op een blog. Vragen van haar klanten beantwoordt ze zelf.
Ze draait inmiddels een pittige omzet, draait een lekkere winst. Elke handschoen die ze verkoopt geeft ze zelf een speciale wax-behandeling. Elk pakketje dat de deur uitgaat, controleert ze zelf. Bijna al haar klanten komen terug voor een tweede of derde bestelling. Ze kent ze bij naam.
Ze overweegt nu haar activiteiten belangrijk uit te breiden – niet via line extensions, maar door haar hier succesvol gebleken business model te repliceren in een reeks buitenlanden.
Als ze zo doorgaat, verkoopt ze over ’n paar jaar naar tientallen landen, draait ze vele miljoenen omzet, èn enkele miljoenen winst. Ze wordt een micro-international.
Ze is voor elk taalgebied op zoek naar specialisten die in staat zijn om - nèt zo constant en fijnkorrelig en persoonlijk als ze ’t tot nu toe zelf heeft gedaan in het Nederlands - haar reclame, pr en crm te verzorgen: micro-agencies.

Dit stukje werd eerder gepubliceerd in AdfoResult, april 2007.

Geen opmerkingen: